Dywagacje na tle dziwnie niespokojnego księżyca.

Świetlista, piękna noc. Cykady podniecone ciepłem buszują wśród gąszczu. Księżyc kołysze się w mojej głowie, jak na szalonym młynie. Reszta świata wykazuje spokój, nadzwyczajny wręcz. 

Obrysy mebli stoją spokojnie, jak drzewa którymi niegdyś były. Lampa z papierowym abażurem lekko tańczy w ciepłym wietrze nocy, który wkradł się bezwstydnie jak moja nagość.

Kran kapie do taktu marsza... może u sąsiada kapie. W tych domach z betonu to całkiem możliwe...

Nie śpię. Mogę. Zapadłam się w nicości. Nie muszę wstawać, nie muszę spać. 

Leżę.

Jak w dzieciństwie - z sufitu, na którym rozlewały się bohomazy świateł przejeżdżających samochodów czytam bajki.

Trochę czuję się teraz dzieckiem na sielankowych wakacjach. Objęta pledem ze spokoju.

A jednak....

A jednak nawet w tym dziecięcym spokoju brzmi jakaś nuta dorosłości...

Nie. To nie dorosłość. To raczej późniejsze doświadczenie. Takie, które daje szerszy obraz - miara doświadczeń, która uczy czytać z powietrza.

A powietrze jakieś rzadkie. Mało wiążące , ale to nie wolność.

To obojętność. 

Taka obojętność, która pozwala wyjść niepostrzeżenie i nie wrócić, bo nie jesteś wystarczająco potrzebny.

Nie jesteś potrzebny i nie masz już siły być.

Człowiek wyzuty. 

Człowiek wypluty. 

Wymięty i sztywny zarazem.

Szkoda. Wielka szkoda.

Tak chciałoby się jeszcze raz oszaleć, zwariować, drżeć i zdychać pośród popiołów nocnej bezsenności.

Ale nie da się. Jakby coś amputowali, bo uznali że wyczerpałeś limit.

Jakby cię zaszyli na okoliczność młodzieńczego szaleństwa.

Nie poznajesz samego siebie. Dawne drżączki i gorączki zostały w miejscu im wlaściwym.

A gdzie jest kurwa miłość?

No bo okazuje się- kontastuję pośród spokojnych mebli, szalonego księżyca, co ma owsiki i innych artefaktów - nigdy jej nie było.

To, co? 

Miłość to cholernie ogólne pojęcie. To może być wszystko, jeśli nadasz mu odpowiednią wagę.

Nie mam na to siły. Zapadam w sen. Odraczam sprawę kolejny dzień, żeby po wszystkim dowiedzieć się, że właśnie teraz, tej nocy jej doświadczyłam w pełni wiercącego się księżyca. 

i że już nie wróci, bo nie ma tego w zwyczaju...