Z cyklu: "Bałuty na Święta"

- Wiesz może, o co chodzi? Bo ja za bardzo nie rozumiem?

- A co tu rozumieć? Instynkt powinien ci wytłumaczyć. A może swoista "pamięć wody", która jest w nas... - z ironicznym uśmieszkiem powiedział brunet z rudym wąsem.

- Ale po co ludzie to robią? Po co stoją w tych gigantycznych kolejkach, po co kupują masę rzeczy, które potem albo wyrzucą, albo w zwiększonej do granic wytrzymałości ilości po prostu przerobią na gówno?

- Rytuał, tradycja, coś uświęconego. W dodatku napędza to gospodarkę.

- Aha.... - z dość nierozgarniętym wyrazem twarzy wypowiedziała kobieta bez przedniej jedynki. W zasadzie, gdyby nie ten dotkliwy dla estetów brak, byłaby nawet wyglądała inteligentnie.

Oboje siedzieli na murku vis a vis jednego z bardziej obleganych samów i popijali poranne piwko, zadymiając je co chwilkę skrętem.

Co można robić w taki dzień przed świętami, kiedy każdego dnia jest święto? No, bo święto to ponoć czas odpoczynku...

A oni w zasadzie nic nie robili. Siedzieli i obserwowali świat, kiedy ten kipiał z podniecenia. 

W pewnym momencie z samu wybiegł człowiek w kapturze, za nim dwóch ochroniarzy. Obaj tak tłuści, że podskok był dla nich wyzwaniem. Uciekinier zawinął wódeczkę. 

- Frajer!- tylko flaszkę zabrał. - powiedziała kobieta bardzo rozbawiona.

W tym momencie uciekinier wbiegł do tramwaju, który właśnie ruszał.

- Nie... to Zbynek z obrębu kolejnego samu na zachód. On zawsze kradnie w samach, w których  nie robi zakupów - powiedział mężczyzna ze znawstwem w głosie.

-I?

- A no pewno jeszcze zawinął chrupki dla dzieciaków i miętusy, żeby się jego stara nie fafluniła, że znów gorzałą wali.

- He he... niezłe. W zasadzie, po co on kradnie? Przecież mówisz, że zdarza mu się robić zakupy?

- Jak ty rzeczywiście nic o życiu nie wiesz! Stara mu zabroniła kupować gorzały. Ona trzyma kasę. No i bidny Zbynek musi sobie jakoś organizować przyjemności.

-Aa no proszę. Porządny facet. Kobiety słucha i w dodatku o dzieciach pamięta... - powiedziała kobieta z zachwytem w głosie. Z takim samym, z jakim wypowiadała się Maryna o Janosiku.