Kobieta eteryczna.

Będąc na wywczasach z Koleżankami Śpiewaczkami w Zakopanem, udało nam się zaobserwować coś niezwykłego, zjawiskowego i ponadczasowego.
Podczas jednego ze śniadań, na werandzie naszego pensjonatu, przyłączyła się do nas osobliwa para: nasza krajanka-poznanianka-blondynka i pocieszny-blondynkowaty-Litwin.
Jednak, żeby zrozumieć istotę całej nadzwyczajności sytuacji, zacznę od początku.
Otóż osobliwa para przysiadła się do nas. Zaczęła się seria pytań oczywistych, na które odpowiedzi dla krajanki-poznanianki-blondynki nie były oczywiste ( dla pociesznego-blondynkowatego-Litwina chyba też nie, bo rozmowa przebiegała głównie w języku polskim).
Pierwsze pytanie dotyczyło tego, co robimy w Zakopanem.
My na to, że chodzimy po górach.
Na to dziewczyna wybałuszyła swe oczy zza szkieł ( co jeszcze bardziej potęgowało wybałuszenie) i zaczęła wypytywać gdzie można się wybrać. Na to TA Olga (jedna ze Śpiewaczek) rozpoczęła wielki wykład na temat tatrzańskich szlaków. Wzbudziło to wielki respekt w naszych towarzyszach. Blondynka zaczęła się wić z przerażenia, poprawiać włosy, stękać patrząc na Litwina, ukazując przy tym jaka jest malutka i słaba, i że ona nie da rady, bo ma takie słabiutkie serduszko.
Następnie padały pytania typu: "czy słonie mogą latać", co kolektywnie wzbudziło w nas osłupienie.
Blondynka bowiem zapytała, czy wodę ze źródełek górskich pić można, czy łatwo wejść na Rysy i czy w Morskim Oku można zażywać kąpieli.
Nasze odpowiedzi strasznie ją dziwiły.
Nas natomiast zadziwił jej angielski, który był "horible"(dodać należy, że poznali się w Anglii, gdzie ona pracuje już od kilku lat w biurze).

Po tym małym spędzie miałyśmy wrażenie, że dziewczyna ma poważne problemy z marihuaną.
Wraz z upływającym czasem - upewniłyśmy się, że to nie zgubny wpływ narkotyków, środków psychotropowych, ani zwykłej głupoty.

Ona po prostu była KOBIETĄ ETERYCZNĄ - ciągle przelękniętą, upuszczającą rzeczy, słabiutką i naiwną, zdającą się być nieprzystosowaną do życia.
Do tego rewolucyjnego wniosku doszłyśmy patrząc na Litwina, który chociaż niski, o bardzo chłopięcej urodzie i niewinnym wyrazie oczu - stawał się z każdym jej co idiotyczniejszym (dla nas) zachowaniem - coraz mężniejszy, silniejszy, i rozbierający ją wzrokiem.


Jakiś czas potem siedząc w Murowańcu i przeczekując ulewny deszcz, zaczęłam wertować "National Geographic", sprzed 10-ciu lat.
Natrafiłam tam na artykuł o seksie zwierząt i o doborze naturalnym.
Jedno ze zdjęć było podpisane tak: "Nie liczy się czy osobnik jest silny, czy słaby. Wyścigi do prokreacji wygrywa najlepiej przystosowany".
I tak oto nie ważny jest intelekt, uroda ( wcale nie była ładna), ani inne przymioty, które mogą imponować na pierwszy rzut oka.
Paradoksalnie.